1º ESO: T. 2.3 APRENDO DA BIBLIA: A CREACIÓN, Páx. 27, 1 A 4.

  Os seguintes relatos nárranse no Antigo Testamento, no libro do Xénese, cuxa redacción final foi realizada no século v a.  C. Tratan sobre a creación por Deus do mundo e os seres humanos. 

3.1 Os relatos sobre a creación de Deus 

■Primeiro relato ( Gén 1, 1-31; 2, 22)

«Ao principio creou Deus o ceo e a terra. A terra estaba informe e baleira; a tebra cubría a superficie do abismo, mentres o espírito de Deus cerníase sobre a face das augas. Dixo Deus: “Exista a luz”. E a luz existiu… (…) Chamou Deus á luz “día” e á tebra “noite” (…) o día primeiro.

 E dixo Deus: “Exista un firmamento entre as augas, que separe augas de augas”. E fixo Deus o firmamento e separou as augas (…). Chamou Deus ao firmamento “ceo” (…) o día segundo.

 Dixo Deus: “Xúntense as augas de debaixo dos ceos nun só sitio, e que apareza o seco”. E así foi. Chamou Deus ao seco “terra”, e á masa de augas chamou “mar”. E viu Deus que era bo. Dixo Deus: “Cúbrase a terra de  verdor” (…). E así foi. (…) E viu Deus que era bo (…) o día terceiro. Dixo Deus: ”Existan  lumbreras no firmamento do ceo (…)”. (…) E así foi. (…) E viu Deus que era bo (…) o día cuarto. 

Dixo Deus: “Bulan as augas de seres viventes (…)”. (…) E viu Deus que era bo (…). Logo bendíxoos (…) o día quinto.

 Dixo Deus: “Fagamos ao home á nosa imaxe e semellanza (…)”. (…) E creou Deus ao home á súa imaxe, a imaxe de Deus creouno, home e muller creounos. Divos bendíxoos e díxolles Deus: “Sede fecundos e multiplicádevos (…)”. (…) Viu Divos todo o que fixera, e era moi bo (…) o día sexto (…) e descansou o día sétimo de toda a obra que fixera». 

■Segundo relato ( Gén 2, 4-22)

«O día en que o Señor Deus fixo terra e ceo, non había aínda matogueiras na terra, nin brotaba herba no campo (…) pero un manancial saía da terra e regaba toda a superficie do chan. 

Entón o Señor Deus  modeló ao home do po do chan e  insufló no seu nariz alento de vida; e o home converteuse en ser vivo. Logo, o Señor Deus plantou un xardín en Edén, cara a Oriente, e colocou nel ao home que había modelado. O Señor Deus fixo brotar do chan toda clase de árbores (…), ademais, a árbore da vida en metade do xardín, e a árbore do coñecemento do ben e o mal (…). 

Entón o Señor Deus  modeló da terra todas as bestas do campo e todos os paxaros do ceo, e presentoullos a Adán, para ver que nomee poñíalles (…) pero non atopou ningún como el, que lle axudase. Entón o Señor Deus fixo caer un letargo sobre Adán, que se durmiu; sacoulle unha costela, e pechoulle o sitio con carne. E o Señor Deus formou, da costela que sacara de Adán, unha muller e presentoulla a Adán».

3.2 Quen é o protagonista 

❚ Deus Creador.

É o Deus da Biblia, de Xesucristo e da Igrexa. O arco da vella simboliza na Biblia a alianza e amizade entre Deus e as persoas.

3.3 Para interpretar correctamente os relatos

Estes relatos son textos relixiosos. Non hai que interpretalos literalmente, nin como textos científicos. O primeiro está escrito como poesía relixiosa e o segundo como relato popular con metáforas. Foron escritos coa inspiración de Deus e cos coñecementos daquela época.

3.4 Que nos ensina para a vida diaria

Os dous relatos ensinan a fe en Deus como Creador do universo e do ser humano, que dá vida a todo e a todos. E que toda vida, especialmente a vida humana, é sacra porque ten a súa orixe en Deus. Por iso, debemos coidar e conservar a vida na Terra, principalmente a humana.  

1 Completa na túa  pc o cadro cos datos dos dous relatos:

 Primeiro relato … … Segundo relato

 Que existía ao principio? (…) (…)

 Que creou Deus primeiro? (…) (…) 

Onde puxo Deus ao home? (…) (…)

 Cal é a súa orixe? (…) (…)

 2 Que che ensinan estes dous relatos? 

3 Que ensina o Papa sobre a creación e a evolución?

Creación e evolución

«Cando lemos no Xénese o relato da creación, cremos imaxinar que Deus é un mago, que cunha  varita máxica fixo todas as cousas. Pero non é así.

 El creou aos seres e deixoulles desenvolverse segundo as leis internas que deu a cada un, para que alcanzasen o seu propio desenvolvemento. Deu a autonomía aos seres do universo ao mesmo tempo que lles aseguraba a súa continua presenza, dando o ser a toda realidade. (…) Divos non é un mago senón o Creador que dá o ser a todas as cousas. (…) 

O Big- Bang, que hoxe se sitúa na orixe do mundo, non contradi a intervención dun creador divino, ao contrario, requírea.

A evolución da natureza non contrasta coa noción de creación, porque a evolución presupón a creación dos seres que evolucionan».

 4 Responde á seguinte opinión: 

«Os relatos da Biblia sobre a creación son mentiras. É imposible crear o universo en seis días, e formar ao home do po da terra, e á muller dunha costela súa».