1º ESO: T. 2: DEUS, CREACIÓN E MORAL

 

Comezamos

O sentido relixioso #ante o medio ambiente

#Ante a realidade, a persoa descobre que as cousas non se crean nin dan a si mesmos, senón que Deus as programa e crea, dálles a vida e mantenas.

 Por iso, o ser humano e o medio ambiente é expresión de Deus e fala da súa existencia. A persoa que vive isto dá un sentido relixioso á realidade.

As relixións explican a orixe divina da creación por medio dos mitos e os relatos dos seus libros sacros. Por exemplo, a Biblia comeza con dous relatos sobre a creación do mundo e do ser humano ( Gén 1-2). 

Esta explicación, que non é científica senón relixiosa, ensina que Deus crea ao ser humano e regálalle a realidade para que a coide, sexa feliz e amigo del. 

Desta orixe  creatural e da súa chamada para ser amigo de Deus xorde a dignidade  inviolable da persoa.

Os cristiáns coidan a creación por medio da súa moral sobre o medio ambiente.

• En que consiste dar un sentido relixioso ao medio ambiente?

• Que sentimento prodúceche observar esta imaxe? Por que?

Reflexionamos

Para situarnos

❚ Proxecto Fame.

 No mundo, segundo o Proxecto Fame da ONU, cada día morren de fame 24 000 persoas e ao ano 35 millóns.

E á vez, prodúcese ao ano alimentos para 12 000 millóns de persoas. (Datos tomados de: http://www.un.org/es/).

❚ O Vaticano é o país máis ecolóxico do mundo. 

E iso, grazas a un sistema de 2 400 paneis solares de 5 000 metros cadrados, polo cal aforra preto de 90 toneladas de petróleo.

«O Vaticano investiu máis de 600 millóns de dólares nunha impresionante instalación fotovoltaica de 100  MW. Transformándose no Estado máis ecolóxico do mundo ao ser un país que xera máis enerxía limpa por persoa no mundo. En 2013, alcanzou un pequeno récord na xeración de enerxía solar por persoa: 200  watts (…) por habitante, comparado con 80 que produce Alemaña, o líder nesta materia». (http://www.canalazul24. com/? p=24116).

❚ Destrución do medio ambiente.

 En 2013, con motivo do Día Internacional da Diversidade Biolóxica (22 de maio), a ONU indicou que as especies se han reducido nun 40 % entre 1970 e 2000. Cada día desaparecen 150 especies. E a causa é o home e o consumo insostible, que excede a capacidade biolóxica da Terra nun 20 %. (http://www.un.org/es/events/biodiversityday/)

❚ Diversos santos e santas da Igrexa son patróns do medio ambiente: 

san Antonio Abad (cara a 250-351) dos animais; santa Rosa de Lima (1586-1617) dos  floristas;  san  Fiacre (?-670) dos xardineiros, etc. (José María Montes: Os santos na historia. Alianza editorial, Madrid, 2010).

❚  Collie, un can fiel. 

«Tras nove anos dando unha impresionante mostra de fidelidade, faleceu o can que durante todo este tempo

permanecera xunto á tumba do seu dono, no cemiterio “A Piedade”. (…) Aínda que algúns dos familiares tentaron

acollelo non houbo forma de separalo da tumba. (…) Os responsables do cemiterio achegaranse á clínica veterinaria para levar os seus restos ao mesmo lugar onde viviu durante os seus últimos anos». (Protestante Dixital. 26 de xaneiro de 2014).

Dialogamos

1 Que atentado contra a Terra é máis grave? Por que?

2 Que feito chámache máis a atención? Por que?

3 Que título poñerías á imaxe de apertura?

4 En que consiste a moral dos cristiáns sobre o medio ambiente?

Experiencias humanas e cristiás

A vida na Terra está en perigo de extinción pola fame, as bombas atómicas, a contaminación, a destrución dos bosques e animais… Para conservala, cada relixión, grupo e persoa (crente e non crente) debe comportarse de forma moral e ecolóxica.

Os católicos comprométense na conservación do medio ambiente pola súa responsabilidade como bos cidadáns e pola súa fe en Deus: «O mundo, a vida, a morte, o presente, o futuro. Todo é voso, vós de Cristo e Cristo de Deus» (1  Cor 3, 22-23).

O seguinte santo é un exemplo do amor e do comportamento moral, que o cristián debe ter con toda as persoas, animais, plantas, etc.

A ecoloxía cristiá

Ecoloxista é a persoa, grupo e comportamento que coida e defende o medio ambiente. Os cristiáns deben practicar unha ecoloxía integral que inclúa a

ecoloxía ambiental e humana.

A ecoloxía ambiental refírese ao respecto e coidado da natureza,

e a ecoloxía humana ao respecto e coidado que se debe ter con toda persoa humana,

especialmente cos máis indefensos e abandonados.

«Ademais da ecoloxía da natureza hai unha ecoloxía que podemos chamar humana, e que á súa vez require unha “ecoloxía social”. Isto comporta que a humanidade, se ten verdadeiro interese pola paz, debe ter sempre presente a interrelación entre a ecoloxía natural, é dicir, o respecto pola natureza, e a ecoloxía humana. 

A experiencia demostra que toda actitude  irrespetuosa co medio ambiente conleva danos á convivencia humana, e viceversa.» 

(Bieito XVI: A persoa humana, corazón da paz. Xornada mundial da paz. 1 xaneiro 2007, nº 8).